Çocuklarda Sosyal Anksiyete

Sosyal anksiyete ; sosyal ortamlarda, özellikle performans gerektiren durumlarda kişinin aşağılanıp utandırılacağı korkusunu duyması durumu olarak tanımlanmaktadır. Sosyal anksiyete sosyal fobi olarak da bilinir. Sosyal anksiyetesi olan çocuklar toplum içerisindeyken yaptıkları her harekette '' Acaba insanlar benim için ne düşünüyor?'' düşüncesiyle yaşarlar . Bu sebepten dolayı sosyal anksiyetesi olan çocuklar grup aktiviteleri, toplum içinde konuşmak, toplum içinde yemek yemek, öğretmenine soru sormak, arkadaşlarıyla oyun oynamak gibi durumlardan kaçınırlar.

Sosyal anksiyetesi olan çocuk bu davranışları sergilerken ebeveynler bu durumlardan rahatsızlık duymayabilir aksine çocuklarının uslu ve sakin birer birey olduğunu düşünebilirler. Sosyal anksiyetesi olan çocuklar bu davranışları sergilerken ''Ben onlar gibi değilim'', ''Arkadaşlarımın oynadıkları oyunlardan keyif almıyorum'' gibi cümleler sarf edebilirler. Bu cümleler onların savunma mekanizmalarıdır. Halbuki gerçek sebep çocuğun gülünç duruma düşmekten korkmasıdır. Böyle bir durumla karşılaşıldığında dikkatli olunmalı ve sosyal ankisyete ihtimali göz önünde bulundurulmalıdır.

Sosyal anksiyetenin oluşmasının birçok sebebi vardır. Anne veya baba kaçıngan çekingen tipte kişiler ise genetik olabilir veya bu durum sonradan öğrenilebilir. Anne ve babanın çekingen davranışları sosyal anksiyeteyi destekler. Aşırı kaygılı ebeveyn olma durumu da çocukta sosyal anksiyeteyi oluşturur, aile sosyal kaygıya izin verirse çocuk bu fobiyi daha fazla büyütebilir.

Sosyal anksiyeteye müdahale edilmediği taktirde ilerde kişinin yaşamında birçok olumsuz duruma yol açabilir. Bunlar;

gibi durumlardır.

Çocuklarda sosyal anksiyete tedavisinde ilk adım ebeveynleri bilgilendirmektir. Ebeveynler böyle bir durumda çocuklarını eleştirmek yerine destek veren davranışlarda bulunmalı, çocukta kaygı yaratan durumlar üzerine sohbet etmelidirler.Çocuklarının sosyalleşmeleri adına çocuğun zevk aldığını düşündüğü grup halinde yapılan sporlara yönlendirebilirler. Böyle bir durumla karşı karşıya kaldığını düşünen aileler mutlaka bir uzmandan yardım almalıdırlar.

Uzm. Klinik Psikolog Büşra Obuz Tamtabak